LIEVE MENSEN, wij zijn hier bijeen om met elkaar Els en Carlos te gedenken op alle terreinen, waar op zij zich gedurende hun lange levens verdienstelijk hebben gemaakt.
Door de fantastische website van Vivienne is er al veel bekend over hun beider wapenfeiten, die op deze bijeenkomst nog eens uitgebreid aan de orde zullen komen.
Maar waar komt al at talent vandaan zult u zich wel eens hebben afgevraagd?
Wat Carlos betreft hoort u daarover meer van anderen, maar over Els heb ik alle kennis in huis!
Elisabeth Anna Maria komt voor uit de liefdevolle verbintenis van de Dordtse families Bierens en Vriesendorp.
Bij de Vriesendorpen was het oma, die veel smaak had en die porcelein beschilderde en haar eigen Deventer tapijten ontwierp met patronen als “ Vlammen” en “ Lente”. Ook de Rozenburg kopjes op Els’ studentenkamer kwamen van oma Vries. Opa las veel voor en dat bleef onze vader ook doen, waardoor Els en ik ook heel graag lezen. Onze vader teekende graag en goed en maakte die prachtige verjaarskalender met alle verwante familiewapens. Els’ interesse voor geschiedenis vloeit voort uit de vele tafelgesprekken, waarin pap kleine colleges politiek en geschiedenis gaf.
De Bourgondische familie Bierens, die uit Brabant stamde was zeer gastvrij, oma een geweldige kokkin. Opa had schildertalent, wat zich onder andere uitte in beschilderde tonnen en tonnetjes met franse spreuken. Ik noem er een: Deux filles et la mere sont trois diables pour le pere! Hij maakte lampen kappen, had een geheim recept om craquelé aan te brengen en een speciale kleur ossenbloed te vervaardigen. Als Els als oudste kleinkind in Dordt logeerde heeft ze vaak de pruttelende potjes verf in opa’s atelier zien staan! En dan zijn liefde voor de natuur: alle bloemetjes en planten kende hij en op het terrein liep van alles rond tot poelepetaten aan toe!
Al deze artistieke kwaliteiten kwamen samen in de 15 jarige Anneke en de een jaar oudere Daaf, die haar tennisles zou geven. Het stel wandelde bij de ruine van Huis ter Merwe tussen de kievitsbloemen, door Els later in waterverf vereeuwigd. Daaf ging naar de TH in Zurich en liet zich daar door de Jesuieten in de katholieke leer onderrichten. Wat zei Anneke toen hij naar nederland kwam met de boodschap dat hij katholiek was geworden?: “ als je maar niet denkt dat ik daarom met je trouw!” .
Maar trouwen deden ze en ze rekenden er op dat ze kinderen zouden krijgen; ze hadden immers met liefde Anneke’s veertien jaar jongere zusje samen opgevoed. Maar de kinderen kwamen niet.
Anneke poetste ijverig haar huisje en Daaf nam de trein naar het HGB van de NS in Utrecht.
Toen, zeven jaar later, nadat ze zich bij de feiten hadden neergelegd en inmiddels naar Hengelo waren verhuisd, kondigde de komst van Els zich tot hun grote vreugde aan.
Wat is er toen een liefde aan Els besteed: haar vader reed zelfs met de kinderwagen, iets wat in die tijd eigenlijk not done was. Dat waren heerlijke jaren daar in Twente , eerst in het “Zonneke” en later op de Drienerparkweg. Daar kreeg ze vijf jaar later ook nog onverwacht een zusje. Dat was tijdens de oorlog, waar in ze in het laatste oorlogsjaar nog een mooie tijd beleefde op de boerderij, waarheen we waren geevacueerd.
Volgens pappie’s opvattingen moesten we naar katholieke scholen en dat resulteerde voor Els in de HBS van de paters Karmelieten in de Grundel. Wat was ze daar zo niet op haar plaats! Met haar nagellak en lippenstift werd ze uitgescholden voor ” Hollywood” en als uitgesproken alfa moest ze zwoegen op de exacte vakken tot onze moeder pappie eindelijk zover had, dat hij inzag dat ze veel geschikter was voor het gymnasium.
En daar openbaarde zich wat je nu zeker haar “ hoog begaafdheid” zou noemen. Ze swichte even van vier HBS naar vier Gym en haalde de talen, ook de klassieke, in no time in. Ook was daar de gelukkige factor dat ze een klas trof met veel unieke leerlingen, waardoor ze niet meer detoneerde maar zich thuis kon voelen.Ze speelde mee met de toneelstukken van de Alliance francaise en de stukken op school zoals ze later in Utrecht mee zou doen met de Maskerade. Ze nam een stuk laken en maakte met pastel een goed gelijkend zelfportret. Haar meisjeskamer was beeldschoon ingericht, zoals Annetje haar latere studentenkamer beschreef. Ze draaide de platen met franse chansons grijs om de tekst te noteren en gaf met dit alles al blijk van de veelzijdigheid en liefde voor mooie dingen, die zich later zo duidelijk zou manifesteren. Ook Zwitserland kwam toen al in beeld door de vakanties met haar vaders oudste zuster (tante Mien) bij de familie von Planta in de buurt van Chur.
Toen kwam Carlos in haar leven en met hem kreeg ze ruim de mogelijkheid om met haar talenten te woekeren en samen hun gedeelde interesses te verdiepen.
Ik hoop, dat ik zo een beeld heb geschetst van de begin jaren van een talentvolle, bijzondere vrouw, die haar stempel heeft gedrukt op allerlei maatschappelijke organisaties , maar, wat veel belangrijker is, op de harten van heel veel mensen.